Sport heeft altijd al een belangrijke rol gespeeld in mijn leven.
De wortels van mijn project liggen al in mijn  jeugdjaren.
Op mijn vijfde nam opa ons mee op zwemlessen in Moorslede waar ik mijn eerste zwembrevet behaalde. Ook mijn ouders' tuin kende geen geheimen meer na jaren van ravotten, voetballen, basketballen, trampoline springen en het betere stuntwerk met mijn even oude broer.
De turnlessen, sportdagen en -weken waren altijd een hoogmis voor mij op school.
Al vroeg wist ik dat ik een turnmeester wou worden!

Op clubniveau begon ik met tumbling en toestelturnen. Hoewel ik zeker niet de beste was, kon ik er mezelf helemaal in kwijt. Ook was ik lid van de recreatieve volleybalploeg. Een paar jaar later sloot ik mij aan bij de Roeselaarse Zwemvereniging (RZV).

Na mijn middelbare opleiding Lichamelijke Opvoeding & Sport in SiVi Torhout, begon ik met mijn lerarenopleiding LO.

Op 10 december 2012, tijdens een les gymnastiek in mijn tweede opleidingsjaar, maakte ik een val. In een vingerknip waren niet alleen mijn schouders, maar was ook mijn leven helemaal ontwricht. Ik moest het turnen voor altijd achter mij laten. Samen met mijn kinesist gingen wij op zoek naar andere mogelijkheden. Maar mijn grote droom om turnmeester te worden, mocht ik volledig opbergen.

Gebroken, ten einde raad, keerde ik terug van de huisarts; "depressief", "je moet u laten helpen" ...
Op weg naar huis nam ik een tussenstop in het zwembad waar mijn broer aan het trainen was. Hij stelde voor om Dries van BOAS te spreken. BOAS trainde toen op hetzelfde moment.

Dries begon dat er hoe dan ook een plaats was voor mij bij BOAS. "Wij kijken naar wat je wel nog kan en niet omgekeerd." Een classificatie was nodig om te beoordelen of ik kon deelnemen aan G-zwemwedstrijden. Op dàt ene moment, precies of hij een schakelaar bediende, ging mijn licht weer aan! Ik kon weer vooruit kijken, met torenhoge ambities en zin zoals nooit te voren. Ik leerde het sporten op een heel andere manier kennen. Ik had mijn grote passie terug!